تکفرزندها چه چیزهایی را از دست میدهند؟
تجربه برادری و یا خواهری از آن موهبتها و نعمتهایی است که گاهی به مثابه آب برای ماهی است؛ وقتی وجود آن را احساس میکنید که آن را نداشته باشید اما به راستی این نعمت نامحسوس اگر نباشد تکفرزند شما چه چیزهایی را در زندگی خود از دست خواهد داد؟
حس شیرین همخانوادگی، بزرگ شدن زیر یک سقف، از یک پدر و مادر بودن و زندگی خانوادگی کنار هم پر از احساسات شیرین و تجربیات به یادماندنی است که در طول عمر در ذهن آدمی میماند اما تکفرزندها فاقد این احساسات و خاطرات شیرین در حافظه تاریخی خود هستند.
همچنین آنکه نقشهای خواهر یا برادر در زیر سیستم خانواده چیزی نیست که بشود آنها را با افراد دیگری پر کرد. تاثیری که خواهران و برادران بر روی تربیت هم میگذارند، غیر قابل انکار است. شما با ایفای این نقشها رشد میکنید و مفاهیم ذهنی جدیدی یاد میگیرید.
به هرحال والدین برای همیشه نمیتوانند پشتیبان فرزند خود باشند و در سنین بالاتر نیز انرژی لازم را ندارند. بنابراین در روزگاری او را بالاخره تنها در این دنیا رها میکنند زیرا این قانون طبیعت است. در چنین شرایطی خواهران و برادران پشتوانههای هم برای زندگی در روزگاری هستند که ممکن است والدین دیگر حضور نداشته باشند. بدیهی است که تک فرزندها پشتوانه خانوادگی برای زندگی آینده خود ندارند.
تکفرزندی مشکلات خاص خودش را دارد. ممکن است والدینی باشند که به خاطر اینکه به فرض مادر مریض است و مشکل دارد، نتواند دیگر فرزند دوم را بیاورد. یا اینکه ازدواجشان اینقدر دیر صورت گرفته است که مادر از سن 35 و 40 هم عبور کرده است و صلاحش نیست که فرزند دوم را بیاورد، اما اینها استثناء هستند.
وزیر چین که قانون تک فرززندی را در آنجا اعمال میکرد، مدعی بود که اینقدر والدین نگران تک فرزندشان هستند که وقتی عطسه میکند، پدر و مادر به اضافه پدربزرگها و مادر بزرگها دنبالش راه میافتند و به مراکز بهداشتی درمانی میآیند. بعد هم اینکه شش تا قاشق هم دستشان است که بهش غذا بخورانند. بنابراین چاقی هم دارد در کشور ما زیاد میشود.
اینها تنها جزیی از مشکلاتی است که تک فرزندی ایجاد میکند؛ نگرانیای که در پدر و مادرها میبینیم طبیعی نیست. واقعا دست و پایشان میلرزد برای هر مطلب مربوط به بچه و این روی شخصیت بچه هم اثر میگذارد. این بچه بلوغ لازم را پیدا نمیکند، چون والدین همه کارهای کودک را میکنند و گاهی شاهد آن هستیم که فرد پانزده سال دارد اما هنوز والدین لباسش را به تن میکنند یا همبازی ندارد، بلد نیست با هم سالان خود چطور برخورد بکند.
به همه خانوادهها توصیهام این است که تا حدی که میتوانند و با رعایت فاصله و نکات دیگر مربوط به سلامت، تعداد فرزندان بیشتری داشته باشند مگر آنهایی که مشکلات جسمی دارند. تک فرزندی چیز مطلوبی نیست. حتی دو فرزند هم گاهی ممکن است کافی نباشد. خانوادهای هستند که ممکن است با رعایت همه اصول بتوانند چهار فرزند را اداره کنند.
ایسنا
حس شیرین همخانوادگی، بزرگ شدن زیر یک سقف، از یک پدر و مادر بودن و زندگی خانوادگی کنار هم پر از احساسات شیرین و تجربیات به یادماندنی است که در طول عمر در ذهن آدمی میماند اما تکفرزندها فاقد این احساسات و خاطرات شیرین در حافظه تاریخی خود هستند.
همچنین آنکه نقشهای خواهر یا برادر در زیر سیستم خانواده چیزی نیست که بشود آنها را با افراد دیگری پر کرد. تاثیری که خواهران و برادران بر روی تربیت هم میگذارند، غیر قابل انکار است. شما با ایفای این نقشها رشد میکنید و مفاهیم ذهنی جدیدی یاد میگیرید.
به هرحال والدین برای همیشه نمیتوانند پشتیبان فرزند خود باشند و در سنین بالاتر نیز انرژی لازم را ندارند. بنابراین در روزگاری او را بالاخره تنها در این دنیا رها میکنند زیرا این قانون طبیعت است. در چنین شرایطی خواهران و برادران پشتوانههای هم برای زندگی در روزگاری هستند که ممکن است والدین دیگر حضور نداشته باشند. بدیهی است که تک فرزندها پشتوانه خانوادگی برای زندگی آینده خود ندارند.
تکفرزندی مشکلات خاص خودش را دارد. ممکن است والدینی باشند که به خاطر اینکه به فرض مادر مریض است و مشکل دارد، نتواند دیگر فرزند دوم را بیاورد. یا اینکه ازدواجشان اینقدر دیر صورت گرفته است که مادر از سن 35 و 40 هم عبور کرده است و صلاحش نیست که فرزند دوم را بیاورد، اما اینها استثناء هستند.
وزیر چین که قانون تک فرززندی را در آنجا اعمال میکرد، مدعی بود که اینقدر والدین نگران تک فرزندشان هستند که وقتی عطسه میکند، پدر و مادر به اضافه پدربزرگها و مادر بزرگها دنبالش راه میافتند و به مراکز بهداشتی درمانی میآیند. بعد هم اینکه شش تا قاشق هم دستشان است که بهش غذا بخورانند. بنابراین چاقی هم دارد در کشور ما زیاد میشود.
اینها تنها جزیی از مشکلاتی است که تک فرزندی ایجاد میکند؛ نگرانیای که در پدر و مادرها میبینیم طبیعی نیست. واقعا دست و پایشان میلرزد برای هر مطلب مربوط به بچه و این روی شخصیت بچه هم اثر میگذارد. این بچه بلوغ لازم را پیدا نمیکند، چون والدین همه کارهای کودک را میکنند و گاهی شاهد آن هستیم که فرد پانزده سال دارد اما هنوز والدین لباسش را به تن میکنند یا همبازی ندارد، بلد نیست با هم سالان خود چطور برخورد بکند.
به همه خانوادهها توصیهام این است که تا حدی که میتوانند و با رعایت فاصله و نکات دیگر مربوط به سلامت، تعداد فرزندان بیشتری داشته باشند مگر آنهایی که مشکلات جسمی دارند. تک فرزندی چیز مطلوبی نیست. حتی دو فرزند هم گاهی ممکن است کافی نباشد. خانوادهای هستند که ممکن است با رعایت همه اصول بتوانند چهار فرزند را اداره کنند.
ایسنا
دسته بندی : کودک
مقالات مرتبط
- مشكل دوست یابی درمیان كودكان
- تنبیه کودکی: دیگه مامانت نیستم
- لپ قرمز کودک نشانه چیست؟
- خلاقیت فرزند خود را دو چندان کنید
- محققان: تغذیه با شیر مادر، سبب موفقیت فرزندان میشود
- چیزهایی که کودکان در دنیای مجازی پنهان می کنند
- «باتو»: شکار لحظه های کودکانه
- آموزش استفاده صحیح از دستشویی به کودک
- بهبود سلامت عاطفی کودک با ۵ نکته اصلی
- چگونه فرزند خود را برای مدرسه آماده کنیم ؟
- پنج کاری که بچه ها پیش از مدرسه باید بیاموزند
- کودک خود را با اشتباه خود دروغگو نکنید
- چرا دانش آموزان از ریاضیات می ترسند؟
- اشتباه های رایج والدین در تربیت کودکان
- علت ترس بعضی از کودکان از مهد کودک
- خشونت کودکان در مواجهه با حیوانات را جدی بگیریم
- چرا کودکان نق می زنند؟
- آیا ورزشهای رزمی برای کودکان بیشفعال مناسب است؟!
- چگونه زخم های کودکمان را در منزل التیام بخشیم
- با خسیس بودن کودکانمان چه کنیم!
منبع : «تابناک باتو»