با هیجان و طغیان کودکانمان چه رفتاری داشته کنیم؟! وقتی والدین با طغیان و سرکشی فرزند نوجوانشان مواجه می‌شوند حفظ آرامش و خونسردی نخستین اقدام است.

«سیدعبدالله احمدی‌ قلعه» روان‌شناس و مشاور در این باره می گوید: به جرأت می‌توان گفت نوجوانی یکی از حساس‌ترین دوران زندگی انسان بشمار می‌رود و گذر امن و آرام از دوران بلوغ یکی از مسائلی است که طبیعتاً هر والدی آن را تجربه می‌کند.

یکی از موارد قابل تأمل در طول این دوران توجه از جانب پدر و مادر به نیازها و مطالبات نوجوان است. در واقع والدین نباید این مسأله را فراموش کنند پائین‌تر بودن آستانه تحمل نسبت به سنین بالاتر اقتضای سن نوجوانی محسوب می‌شود. از این‌رو ممکن است هر ناکامی و محرومیتی هر چند جزیی تأثیرات نامطلوبی روی فرد بگذارد. به عبارتی فرزند ما در سن بلوغ حساس‌تر و زودرنج‌تر می‌شود و گاهی نمی‌توان به او گفت «بالای چشمت ابرو است».

از همین ‌روی مشاوران خانواده همیشه والدین را به اکرام نوجوانان به ویژه در جمع‌های خانوادگی سفارش می‌کنند. البته گاهی موقعیت‌هایی فراهم می‌شود که امتناع از برآورده کردن نیازهای نوجوان اجتناب‌ناپذیر است و والدین ناگزیر هستند که به درخواست نوجوان‌شان پاسخ منفی بدهند. در چنین موقعیت‌هایی توجه به حالات عاطفی و هیجانی نوجوان از اهمیت بسزایی برخوردار است. در واقع پدر و مادر باید همیشه متوجه احساسات مثبت و منفی فرزندانشان باشند و در صورتی که می‌خواهند به مطالبات او پاسخ منفی بدهند با «زبانی خوش و دوستانه» این کار را بکنند.

نزدیکی عاطفی والدین و فرزندان ثمرات بی‌شماری دارد که از جمله آن‌ها می‌توان به ایجاد فضای امن و آرام در خانه اشاره کرد، چون فقط در چنین فضایی رشد روحی فرزند تسریع می‌شود، استرس کاهش می‌یابد، زمینه‌ی شادی و مسرت روزافزون فراهم می‌شود و در مجموع می‌توان گفت که نوجوان با استمرار و پشت‌کار مسیر رو به موفقیت را در پیش می‌گیرد.

گاهی دیده می‌شود والدین از طغیان‌ها و سرکشی‌های گاه و بی‌گاه فرزند نوجوان‌شان گلایه می‌کنند، در پاسخ به این والدین باید گفت که هیچ جای نگرانی وجود ندارد و باید ضمن حفظ آرامش خود و اخذ توصیه‌ها و راهکارهای روان‌شناختی از مشاوران خانواده، به فرزندشان فرصت دهند تا بتواند به مرور زمان هیجانات خود را تحت کنترل درآورد.
ایسنا