علائم مشکلات زبانی و گفتاری در کودکان زبان بیانی به آنچه کودک قابلیت گفتن آن را دارد و به چگونگی گفتن وی، اطلاق می شود. اگر کودک نتواند مهارت های زبانی و گفتاری راکه متناسب با سن تقویمی او هست را به خوبی بیان کند، والدین او باید به دنبال اصلاح رفتار او باشند، در این رابطه می توانند با متخصصان گفتار و زبان مراجعه کرده و از آنها راهنمایی و مشاوره دریافت کنند.

رفتارهای زیر ممکن است نشانه ای از علائم اختلالات زبانی در کودکان باشند:
• کودک ممکن است به ندرت گفت وگو را شروع کند و تمایل دارد به سوالات شما پاسخ های کوتاهی بدهد. این ممکن است به عنوان نشانه ای از شخصیت خجالتی کودک، سوءتعبیر شود.

• خزانه ی واژگانی کودک در مقایسه با هم سن و سالانش کمتر می باشد. برای مثال کودکان طبیعی در یک سالگی حداقل ۵۰ کلمه را دارند.

• طول جملات بیانی کودک با هم سن و سالانش مطابقت ندارد و معمولا از جملات ساده و ناقص استفاده می کند، برای مثال فعل جمله را حذف می کند.

• کودک ممکن است برای هر مقوله ای یک برچسب یکسان بزند، مثلا برای همه ی حیوانات برچسب( هاپو) را بزند.

• ممکن است کودکان دچار آسیب زبان بیانی در ۶ و ۷ سالگی فقط در مورد موضوعات محدودی صحبت کنند، اگر این محدودیت وجود داشته باشد حتما باید اصلاح شود.

• کودک ممکن است در یادآوری نام اشخاص، اماکن و اشیا مشکل دارد.

• کودک ممکن است در ترتیب گذاری و قرار دادن کلمات در جملات دچار مشکل شود.

• کودک ممکن است به خوبی با هم سن و سالانش نتواند ارتباط برقرار کند. و با انها بازی های متناسب با سن را انجام دهد.

• کودک ممکن است نتواند وقایعی را که در طول روز با آنها سرو کار داشته است را تعریف کند، مثلا ممکن است نتواند بازی هایی را که در پارک انجام داده است را به خوبی برای والدینش تعریف کند.

• این کودکان امکان دارد نتوانند خواسته هایشان را از طریق گفتار بیان کنند و در این صورت از زبان اشاره برای رفع نیازهایشان استفاده می کنند.منبع: نازک